ATLETAS DO MUNDO

Edwin Corley Moses

   Edwin Corley Moses naceu o 31 de agosto do 1955, en Dayton, Ohio.

   É un atleta estadounidense retirado, especialista en 400 metros valos. Foi dúas veces campión olímpico (en 1974 e 1984) e bateu en catro ocasións a marca mundial ata deixala en 47,2 en 1983.

   Antes de dedicarse de cheo aos 400 metros valos, Moses competiu noutras probas, como os 110m valos ou os 400m lisos. En realidade competirá moi pouco en carreiras sobre 400m valos antes de darse a coñecer ao mundo nos Xogos Olímpicos de Montreal en 1976.

   Na cidade canadense sorprendeu a propios e a estraños, dominando a final celebrada o 25 de xullo de 1976 cunha superioridade insultante e batendo a marca mundial da distancia, que ostentaba o ugandés John Akii-Bua os Xogos de Múnic 1972. Cun tempo de 47,64, sacoulle máis dun segundo ao medallista de prata, o seu compatriota Mike Shine(48,69), e case dous segundos ao terceiro, o soviético Gavrilenko (49,45). Foi o único atleta de Estados Unidos que gañou unha proba individual en atletismo nestes xogos.

   Durante máis de dez anos foi o dominador absoluto desta proba. O 11 de xuño de 1977 bateu de novo a súa propia marca mundial en Westwood, California, deixándoo en 47,45.

   Pouco despois, o 26 de agosto, sufriu unha derrota nunha competición celebrada en Berlín ante o alemán Harald Schmidt. Á semana seguinte tomou a revancha sobre Schmidt derrotándoo na cidade de Düsseldorf por unha ampla vantaxe. Isto foi o inicio dun dos momentos victoriosos máis impresionantes da historia do atletismo e do deporte en xeral, pois durante os seguintes 10 anos permaneceu imbatido, sumando 122 victorias consecutivas ata que foi derrotado o 4 de xuño de 1987 no estadio Vallehermoso de Madrid por Danny Harris.

   Moses perdou a oportunidade de gañar a medalla de ouro nos Xogos Olímpicos de Moscú en 1980 a causa do boicot político decidido polo seu país. A súa tería sido quizais a medalla máis segura dos Xogos, pois por esa época a súa superioridade sobre o resto era abafadora. A súa terceira marcado mundo estableceuna precisamente en 1980, en Milán, con 47,13.

   Moses gañou con facilidade o ouro nos I Campionatos do Mundo de Atletismo, celebrados en Helsinki, Filandia, en 1983. Pouco despois desta competición, o 31 de agosto estableceu na cidade de Coblenza, Alemaña, a súa cuarta e definitiva marca do mundo, con 47,02, precisamente no día do seu aniversario. Esta marca permanecería vixente ata que foi batida polo tamén estadounidense Kevin Young nos Xogos Olímpicos de Barcelona 1992.

   Ao ano seguinte, nos Xogos Olímpicos de Los Ángeles 1984 gañou o seu segundo título de campión olímpico, cunha discreta marca para el de 47,75, pero inalcanzable para os seus adversarios. Danny Harris foi prata(48,13) e Harald Scmidt bronce (48,19).

   Dos Xogos Olímpicos de Los Ángeles merece destacarse tamén que foi o deportista elexido para prestar xuramento olímpico na ceremonia inaugural. Fíxose popular a súa imaxe nunha comprometida situación, cando vítima do nerviosismo non recordaba as palabras que debía pronunciar, aínda que finalmente solucionou a situación.

   Malia a súa derrota en Madrid o 4 de xuño de 1987, ese verán seguiu sendo o mellor do mundo e revalidou en Roma o seu título de campión de mundo con 47,46.

   O seu título ano nas pistas foi 1988. Malia ser un veterano de 33 anos seguía sendo o favorito para gañar o ouro nos Xogos Olímpicos de Seúl 1988. Non obstante non puido aguantar o pulo do seu compatriota Andre Phillips, que fixo a carreira da súa vida e con 47,23  levou a medalla de ouro, e tampouco co senegalés Amadou Día Ba, segundo, con 27,23. Edwin Moses tívose que conformar coa medalla de broncce(47,56) o que para el supoñía un fracaso en toda regra. Isto levouno a poñer fin á súa extraordinaria carreira deportiva, na que gañou absolutamente todo.

   Gañou os 400m valos en tres edicións da Copa do Mundo (1977, 1979, 1981).

   No seu país foi recoñecido co prestixioso Jesse Owens Award en 1981 e co Sullivan Awars en 1983.

   Moses tamén se distinguiu na loita contra a dopaxe no deporte. Despois de retirarse do atletismo probou sorte no deporte do bobleigh e en 1990 chegou a gañar unha medalla de bronce na Copa do Mundo celebrada en Winterburg, Alemaña, xunto ao seu compatriota Brian Shimer.

   Actualmente vive en Atlanta.

                                                                                                   Mariana Anzalone, 3º ESO C